Zezwolenie na pobyt stały dla cudzoziemców – kto może się o nie ubiegać?

Ustawa z dnia 12 grudnia 2013 roku o cudzoziemcach (art. 195 i 210) wymienia osoby, które mogą się starać o zezwolenie na pobyt stały na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z obowiązującym prawem należą do nich:

• małoletnie dzieci polskiego obywatela;
• małżonkowie polskich obywateli;
• obcokrajowcy ze statusem uchodźcy;
• osoby przebywające w naszym kraju na podstawie ochrony uzupełniającej lub zgody na pobyt ze względów humanitarnych bądź zgody na pobyt tolerowany;
• cudzoziemcy z polskim pochodzeniem;
• ofiary handlu ludźmi;
• posiadacze ważnej Karty Polaka;
• obcokrajowcy, którym udzielono azylu;
• małoletnie dzieci cudzoziemców przebywających w Polsce na podstawie zezwolenia na pobyt stały albo zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego UE.

Decyzja jest wydawana na czas nieokreślony. Postępowanie w tej sprawie trwa 3 miesiące od momentu złożenia dokumentów. Jeśli wystąpią niejasności, wszczyna się postępowanie wyjaśniające, które musi się zakończyć w ciągu 2 miesięcy.

Wniosek na pobyt stały – jakie dokumenty trzeba złożyć?

Cudzoziemcy ubiegający się o pozwolenie na pobyt stały muszą złożyć kompletną dokumentację składającą się z:

• wniosku na pobyt stały;
• 4 aktualnych zdjęć;
• kserokopii ważnego dokumentu podróży lub innego dokumentu poświadczającego tożsamość;
• dokumenty potwierdzające przesłanki do ubiegania się o pobyt stały.

Oryginały w języku obcym muszą zostać przetłumaczone na język polski przez tłumacza przysięgłego.

Zezwolenie na pobyt stały a praca

Obcokrajowcy, którzy otrzymali zezwolenie na pobyt stały, otrzymują kartę pobytu. Umieszcza się w niej adnotację dostęp do rynku pracy, która upoważnia do podjęcia legalnego zatrudnienia w Polsce. W tym przypadku nie wymaga się dodatkowych zezwoleń.

Kiedy zezwolenie na pobyt stały może zostać cofnięte przez urząd?

Urząd, który wydał pozwolenie na pobyt stały może je cofnąć, jeżeli cudzoziemiec będzie zagrażał interesom, bezpieczeństwu, a także porządkowi publicznemu w Rzeczypospolitej Polskiej. Kolejną przesłanką do zmiany decyzji jest złożenie sfałszowanie danych osobowych, informacji bądź dokumentów. Urzędnicy cofają również zgodę w przypadku osób skazanych prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności przez okres dłuższy niż 3 lata. Podobnie sprawa wygląda w przypadku obcokrajowców opuszczających nasz kraj na minimum 6 lat, a także ludzi, którzy rozwiedli się w ciągu 2 lat od momentu otrzymania zezwolenia.

Jak wygląda postępowanie odwoławcze cudzoziemców, którym odmówiono pozwolenia na pobyt stały?

Cudzoziemcy, który wojewoda odmówił wydania zezwolenia na pobyt stały, mają prawo złożyć odwołanie w ciągu 14 dni od dnia doręczenia decyzji. W tym celu należy złożyć podpisane ręcznie odwołanie do Szefa Urzędu Spraw Cudzoziemców za pośrednictwem właściwego wojewody. Jeżeli urząd odmówi wszczęcia postępowania, obcokrajowiec może złożyć w ciągu 7 dni zażalenie do Szefa Urzędu Spraw Cudzoziemców.

Nieprzerwany pobyt w Polsce szansą na otrzymanie zezwolenia na pobyt stały

Za nieprzerwany pobyt cudzoziemca w Polsce uważa się przebywanie na terenie naszego kraju z krótkimi przerwami. Poszczególne wyjazdy muszą być krótsze niż 6 miesięcy, a ich suma nie może przekroczyć łącznie 10 miesięcy. Wyjątkiem od tej reguły jest:

• wykonywanie obowiązków służbowych bądź świadczenie pracy poza Polską na podstawie umowy podpisanej z zagranicznym pracodawcą;
• szczególna sytuacja osobista wymagająca wyjazdu poza granice Rzeczypospolitej Polskiej;
• towarzyszenie obcokrajowcowi przez jego małżonka bądź małoletnie dziecko;
• wyjazd w celu odbycia praktyk albo uczestnictwa w zajęciach w ramach studiów podjętych na polskiej uczelni.

Osobom, które przebywają w Polsce na podstawie statusu uchodźcy bądź na podstawie zgody na pobyt tolerowany do pobytu nieprzerwanego zalicza się pobyt w naszym kraju w toku postępowania mającego na celu przyznanie mu ochrony międzynarodowej.